Zijn rolstoel ligt nu in de schuur. De “ziekte van Bechterew” heeft hem bijna vijftien jaar aan zijn rolstoel gebonden. Totdat hij zijn duikbrevet haalde en ging duiken. Harry: "De extreme pijn is weg, ik slik nauwelijks nog medicijnen, ik slaap weer goed en ik loop als een kieviet." Duiken is nu zijn passie, maar ook zijn therapie. "Dat klopt zegt hij lachend," want als ik niet duik, keren de klachten terug."
Lees meer

Thanks to the IAHD the disabled have been given a new lease of life. More importantly, giving them the best thing the disabled could dream of: freedom; a lightness where they are able to break the barriers that have pinned them down.

Boven water heb ik hulp nodig, maar onder water ben ik ‘gezond’ en kan ik anderen helpen als ze hulp nodig hebben. Duiken met een handicap betekent voor mij onder water ‘een uur gezond zijn’.

De ervaring om gewichtloos te zweven in het water en je met een kleine inspanning te verplaatsen geeft je een geweldig zelfvertrouwen.
Lees meer

Ik voel me bevrijd als ik duik of zeil, omdat ik even niet meer gedwongen ben om in mijn rolstoel te zitten. “Straks breek je wat of gebeurt er iets met je”, zeggen vrienden weleens bezorgt. Er kan altijd wel wat gebeuren. Angst daarvoor houdt me echt niet tegen.

Dear friends of IAHD. My name is Anabella Mazzini. I'm from Argentina and I have a spinal cord injury because of a car accident in 2006, I would like to tell you part of my story.
Read more

The glow and happiness on the face of the disabled divers who have undertaken dive course and explored diving are indeed a joyful sight and lightens our heart too.
Read more